Επίτρεψέ μου για σήμερα να χάσω το θάρρος μου

Πριν ξεκινήσω θέλω να ζητήσω συγνώμη. Δεν σου χρωστάω συγνώμη, αλλα σου την λέω, γιατί ίσως να ήθελες να ακούσεις κάτι αισιόδοξο, κάτι όμορφο απο μένα. Αλλα σήμερα δεν μπορώ. Και με την φράση ''δεν μπορώ'', εννοώ ακριβώς την αδυναμία μου να βγάλω κάτι όμορφο και αισιόδοξο σήμερα με τα λόγια μου. Αλλα προτιμώ να είμαι αληθινή, παρα να πουλάω έναν κάλπικο εαυτό, που πάντα είναι αισιόδοξος, και πάντα νοιώθει σίγουρος πως όλα θα πάνε καλά.. Σήμερα λοιπόν γκρινιάζω. Κι αν τελικά δεν πάνε όλα καλά...;

Μου βγαίνει η επιθυμία να γκρινιάξω, που βλέπω αδιέξοδα μπροστά μου για τους αγαπημένους μου ανθρώπους, που βλέπω να στενοχωριούνται και να μην μπορώ να τους βοηθήσω, που βλέπω να πνίγονται και να βουλιάζουν στην απογοήτευση.. Αφου δεν μπορώ να δείξω σε αυτούς την στενοχώρια μου, την βγάζω εδώ, στις λέξεις, που είναι πάντα ανεκτικές μαζί μου και με αγκαλιάζουν στοργικά, ακόμη κι όταν τις ''κακοποιώ'' με τις μεγαλοστομίες μου. Γκρινιάζω, γιατί μπορώ να ανεχτώ τις δικές μου απελπισίες, να χειριστώ τις κακοδιαθέσεις μου, αλλα των δικών μου ανθρώπων δεν έχω την δύναμη να τις διαχειριστώ. Και γι'αυτό και με πονάνε πιο πολύ, γιατί αντιλαμβάνομαι οτι δεν έχω την δύναμη να τις σβήσω. Δεν μπορώ να επιβάλλω στον άλλο να είναι καλά, να γίνει χαρούμενος. Και ακόμη περισσότερο σε μία εποχή που παντού υπάρχουν αδιέξοδα και κλειστές πόρτες. ΄Εχεις νοιώσει ποτέ αυτό το αίσθημα της παράλυσης, μπροστά στον πόνο ενός αγαπημένου σου προσώπου; Με κοιτάς κατάματα και κρέμεσαι απο τις λέξεις μου, σαν να περιμένεις απο εμένα τη μαγική λύση. Τί να πώ και τι λύση να προτείνω σε εσένα που χρειάζεσαι βοήθεια στην εποχή που τα όνειρα απαγορεύονται;;

Γι'αυτό και θέλω να γκρινιάξω σήμερα. Να γκρινιάξω μέχρι να φύγει απο μέσα μου όλο αυτό το παράπονο. Επιλέγω να μην καταπιεστώ να είμαι αισιόδοξη σήμερα. Μόνο για σήμερα..Και ζητώ την ανοχή σου.. Η πιο αφόρητη μορφή καταπίεσης είναι να μην δέχεται ο άλλος να εκφράσεις αυτό που πραγματικά νοιώθεις. Εαν σήμερα αισθάνομαι λυπημένη και απογοητευμένη δεν μπορώ να καταπιέζομαι να δείχνω οτι είμαι μονίμως καλά, απλώς επειδή αυτό περιμένουν οι άλλοι. Αν πάλι είμαι χαρούμενη και αισιόδοξη, δεν μπορώ να το κρύβω και να αισθάνομαι ενοχικά,επειδή όλα γύρω μου καταρρέουν..Τα πράγματα είναι απλά: Ο άνθρωπος χρειάζεται να είναι ελεύθερος να εκφράζει στους γύρω του αυτό που πραγματικά νοιώθει. Ελεύθερος να γελάει, όταν νοιώθει χαρούμενος, και ελεύθερος να κλάψει και να είναι κακοδιάθετος, όταν νοιώθει λυπημένος. Δεν είναι δυνατόν να καταπιεζόμαστε και στα συναισθήματά μας..! Εαν κάποιος δεν αντέχει το κλάμα μας και αγαπά την συντροφιά μας μόνο όταν του χαρίζουμε το γέλιο μας, δεν αγαπάει εμάς ως ανθρώπους, αλλα αγαπάει εμάς ως κλόουν..

Σήμερα νοιώθω να χάνω το θάρρος μου και φοβάμαι για το αύριο. Σήμερα θέλω να γκρινιάξω.. Για να επιστρέψω αύριο πιο αισιόδοξη. Με την ελπίδα οτι θα επιστρέψω πιο αισιόδοξη..! Μέχρι αύριο, επίτρεψέ μου να χάσω για λίγο το θάρρος μου..

Σ.