12 Ιουνίου 2012

Ευχαριστώ..!

Ένοιωσα σήμερα, εντελώς απροσδόκητα και αναίτια, ένα κύμα απέραντο αγάπης να με υπερκαλύπτει, να ξεχειλίζει, ανίκανο να χωρέσει μέσα στα στενά μου όρια..!
Εντελώς αναίτια... Εντελώς απροσδόκητα...
Μα τι λανθασμένη και παράλογη χρήση λέξεων...!
Απροσδόκητα καθόλου: κάθε άνθρωπος, πάντοτε ένα τέτοιο συναίσθημα προσδοκά να βιώσει.
Αναίτια όχι: κάθε πλάσμα που ζει, κινείται, αναπνέει, βρίθει αιτιών, αφορμών, ωθήσεων και εμποδίων που απλώς αγνοεί, που απλώς προσπερνά δίχως να παρατηρήσει την ύπαρξή τους..
Άρα, σήμερα, αναίτια , αλλά με πλήθος αιτιών,
απροσδόκητα, αλλά πλήρης προσδοκιών,
με επισκέφτηκε το συναίσθημα της πληρότητας εκείνης, που νοιώθει ο άνθρωπος, όταν τον κατακλύζει η αγάπη...
Και είναι αυτές οι στιγμές που ο άνθρωπος νοιώθει οτι η ευτυχία είναι αυτή ακριβώς..
Και πόσο πιο πολύτιμες είναι αυτές οι στιγμές, όταν έρχονται απο μέσα σου και όχι απο κάποιο εξωτερικό ερέθισμα..!
Είναι αυτή η αίσθηση οτι ο Θεός φυσά καθαρή αγάπη μέσα στα πνευμόνια σου να ανασάνεις αθανασία, να πετάξεις, να γίνεις λέφτερος..!
Και τί άλλο μένει, παρά να χαμογελάσεις και να πεις ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Δεν ξέρω το λόγο , Θεέ μου, που μου χάρισες αυτή την ημέρα τόση απεραντοσύνη, και τόση στοργή..
Κι ούτε χρειάζεται να ξέρω.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Σ.

7 σχόλια:

  1. Αγαπημένη και γλυκιά μου φίλη, η Ευλογία του Θεού, να σκεπάζει πάντα τόσο υπέροχα την ψυχούλα σου κι η χαρά Του, να την "πετάει" στα σύννεφα!!!

    Σε σκέφτομαι με πολλή, πολλή αγάπη!

    Σε ευχαριστώ...
    Η φίλη σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξέρω τι εννοείς...
    Και γω έτσι νιώθω τελευταία...
    Είναι τόσο πολύ η αγάπη που απλώχερα χαρίζω τελευταία στα πλάσματα γύρω μου... δίποδα και τετράποδα... που σαν κουβέρτα η αγάπη αυτή απλώνεται δεξιά κι αριστερά ... και έπειτα με σκεπάζει τόσο που δεν έχω πια την ανάγκη να νιώσω την αγάπη κανενός... :)
    Φιλάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Nομίζω πως η Λιακάδα το περιέγραψε πολύ όμορφα ...
    είναι πως νοιώθεις μέσα σου να ξεχυλίζεις από συναισθήματα και τότε όλα μοιάζουν ... μαγικά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σταυρούλα, θα περιέγραφα αυτό το υπέροχο συναίσθημα σαν την λεπτή αύρα, το αεράκι που έρχεται να σε δροσίσει μέσα στη ζέστη της μέρας:

    Δεν γνωρίζεις από πού ήρθε, δεν κατάλαβες το γιατί ή το πώς! Όμως, απολαμβάνεις τη γλύκα της δροσιάς του και ασυναίσθητα η καρδιά και το σώμα σου χαμογελούν!

    Υπέροχο συναίσθημα....
    Καλό ξημέρωμα. Πολλές θαλασσινές ευχές :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε σχόλιο είναι καλοδεχούμενο, μόνο θα παρακαλούσα, να υπογράφετε με ένα μικρό όνομα, ως πρόσωπα. Νοιώθω λίγο άβολα να απαντώ στον ''Ανώνυμο''... ;-)